مطالعه ي چگونگي بازتاب ادبيات شاعرانه ي ايراني در ساختار سينماي انيميشن

  شماره رکورد: 2
  نوع سند: پايان نامه فارسي

از ديرباز ايرانيان احساسات خود را در قالبي منظوم به كلام يا نوشتار درآورده و بيان شاعرانه را شيواتر و تاثيرگذارتر ميپنداشتنهاند. آثار بر جاي مانده از اين پندار مملو از مضامين گوناگوني از جمله پند و اندرز، طنز، عاشقانه، تاريخي، اجتماعي و غيره ميباشد. پس از گذشت سالها ادبيات شاعرانه ايراني همچنان بديع و تازه مينماياند و گذر تاريخي علاوه برآنكه نتوانسته است آن را مخدوش كند و به فراموشي بسپارد، بلكه شاخصهها و ويژگيهاي هويتي آن را هر لحظه هويدا و آشكارتر نموده است. ادبيات شاعرانه ايراني بعنوان خصلت فرهنگي و ملي اكنون ابعادي فراملي و بين المللي يافته و مورد توجه هنرمندان، اديبان و روشنفكران سطوح بين المللي ميباشد. آنان در آثار نمايشي و ادبي خود از اين گنجينه ايراني تاثيرگرفته و در تاليفات و ساخته هايشان استفاده ميكنند. پژوهش حاضر با هدفي كاربردي ضمن درك ضرورت و اهميت نگاهداشت اين داشته فرهنگي، پس از مرور ويژگيهاي منحصر بفرد هنر انيميشن در تلاش است پيوند ميان ادبيات شاعرانه ايراني و سينماي انيميشن را مورد مداقه و بررسي قرار دهد. در اين تحقيق ابتدا ادبيات و آرايه هاي تشكيل دهنده ي آن مانند تخيّل، استعاره، تجسم و غيره تعريف شده و سپس بر مبناي مباني نظري سينما و انيميشن نمونه هاي از انيميشن هاي شاعرانه تحليل شده است. مسئله اصلي اين رساله چگونگي استفاده از ادبيات شاعرانه در شيوه بياني و ساختاري انيميشن مي باشد. روش تحقيق كيفي با رويكردي تحليلي و توصيفي بر اساس منابع كتابخانهايي و آرشيوهاي صوتي و تصويري ميباشد.